با این که همیشه کشک و کوکو خوردم
یا گردن مرغ جای تیهو خوردم

در کشور چین سوپ خفاش زدند 
انگار که من کباب لولو خوردم

یا مورچه خوارِ کارتون را که فقط
می کرد شکار مورِ پر رو، خوردم!

آن را که پلنگ صورتی داد نشان
-خرطوم دراز و ناز گیسو – خوردم!

چون برق به من رسید اما کرونا
هر چند سریع، تشت دارو خوردم 

همسایه که در راه خُتن کاسب بود
 آورد و چو دودِ مشک آهو خوردم (!) 

آورد زنم حکیم بر بالینم
کلی رکب از حکیم یابو خوردم 

می گفت که ناخوش نکند خر …. گفتم
پالان خَرَم کجاست پس، کو؟ خوردم؟!

اسپند به عنبر النّسارا (!) افروخت
پُر گشت فضا چو بوی راسو ….خوردم

آلاله مگر چه کم ز شبدر دارد(!)
 پرسید و من از لاله و شب بو خوردم 

می گفت طلا دشمن ویروس است 
یک کاسه پر از آبِ النگو خوردم! 

تا حرف بنفشه شد که گفتم عمراً!
از دست زنم کتک به جارو خوردم 

دیدم که فشار سمبه پر زور تر است 
آرام نشستم و دو زانو (!) خوردم 

هر حرفِ بزک نموده را گفتم چشم 
من؛ ساده دلی که گول ابرو خوردم!

تا ظرف دل حقیر  جا داشت، من از
همبازی و  داور و ترازو خوردم!

تاوان دو مشت گندم خامی که
در صبح ازل به باغ مینو خوردم!